wtorek, 31 stycznia 2017

Fair play w wywiadzie dla mediów

W wywiadzie dla mediów – jak w meczu piłkarskim – są dwie drużyny. W drużynie A gra dziennikarz. Żeby wygrać, będzie używał różnych zagrań.

Na przykład będzie zmieniał tempo gry (zadawał na przemian krótkie i długie pytania) lub symulował niedyspozycję (udawał niewiedzę). Może czasem faulować (nie pozwoli dokończyć odpowiedzi).

W zespole B grasz Ty. Oczekujesz gry fair play, na przykład jasnych i rzeczowych pytań. Jeśli to Twój pierwszy mecz, ucieszysz się z remisu.

Wynik pojedynku zależy od klasy i dyspozycji przeciwnika. Lepiej jeśli reporter gra "na wyjeździe", czyli spotykasz się z nim u siebie. Szanse na dobry rezultat zwiększysz dzięki poznaniu słabych stron przeciwnika i przygotowaniu właściwego planu gry (na przykład obrona i szybkie kontrataki).

Dziennikarstwo żyje emocjami. Bójka kibiców na stadionie, ewidentna pomyłka sędziego, brutalny faul na najlepszym zawodniku czy zwycięska bramka w ostatniej minucie doliczonego czasu. Dramatyczne historie piszą się same.

Faulowanie w wywiadzie się nie opłaca. Nie dlatego, że sędziowie (czyli telewidzowie) wszystko widzą. Ale dlatego, że reporter nigdy nie zapomni nieczystego zagrania, na przykład kłamstwa lub oszustwa.

Oto trzy porady jak oszczędzić sobie kłopotów w mediach:

1. Nie zgadzaj się na każdy wywiad.

Niektórzy reporterzy znani są z agresywnego stylu prowadzenia wywiadu i prowokacyjnych pytań. Najwięcej ich w telewizji. Chcą błyszczeć za wszelką cenę. Jeśli nie znasz reportera lub blogera, sprawdź czy odpowiada Ci jego styl pracy. Lepiej zrezygnować z ryzykownego wywiadu niż narażać się na nieprzyjemną konfrontację.

2. Panuj nad emocjami.

Kto nie krzyknął na rozkapryszone dziecko lub kierowcę wymuszającego pierwszeństwo na drodze? Na szczęście tych chwil naszej słabości nikt nie nagrał na wideo i nie udostępnił w Internecie. Ale wywiad dla mediów jest na zawsze. To, co powiesz reporterowi i jak się zachowasz może wzmocnić lub zepsuć Twoją reputację. Co wybierasz?

3. Starannie dobieraj słowa.

Wywiad dla mediów nie powinien być grą do jednej bramki. Jeżeli uznasz, że nie możesz dłużej tolerować impertynenckiego zachowania reportera, starannie dobieraj słowa. Na przykład: "Chętnie odpowiem to pytanie jeśli pozwoli pan mi dokończyć odpowiedź na poprzednie." Zakończenie wywiadu przed czasem byłoby jak zejście z boiska przed końcowym gwizdkiem. Publiczność nie byłaby zadowolona.

Jeśli jesteś zainteresowany szkoleniem medialnym, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.

wtorek, 24 stycznia 2017

ABC rzecznika prasowego

Rzecznik prasowy jest twarzą i głosem firmy, instytucji lub organizacji, którą publicznie reprezentuje.

Skuteczni rzecznicy prasowi są w cenie. Docenia się ich za prosty język, jasny styl i przekonujące argumenty. Najlepsi są ci, którzy potrafią zwięźle i fachowo odpowiadać na trudne pytania oraz zachować zimną krew w najtrudniejszej sytuacji.

Dzisiaj każda firma, instytucja lub organizacja jest medialna – wygrywają ci, którzy potrafią zrozumiale mówić o tym, co robią i dlaczego to robią. Bez doświadczonych rzeczników prasowych jest to niezmiernie trudne a w sytuacji kryzysowej praktycznie niewykonalne.

Oto zestawienie najważniejszych informacji, które pomogą przygotować się do prezentacji, wystąpienia publicznego i wywiadu dla mediów.

Wybór i szkolenie rzecznika prasowego

Doświadczenie z naszych szkoleń medialnych i tego, co widzimy w mediach uczy, że to, kto mówi jest co najmniej tak samo ważne jak to, co mówi. Dlatego rzecznik prasowy powinien:

1. dobrze prezentować się w mediach (właściwy ubiór i fryzura),

2. być zdecydowany, energiczny i pewny siebie,

3. mieć wiedzę o wykształceniu, nastawieniach i poglądach ludzi, do których mówi,

4. być wnikliwym obserwatorem i uważnym słuchaczem,

5. mieć talent do zjednywania sobie sympatii i poparcia ludzi,

6. być dobrze przygotowany do wypowiedzi,

7. umieć zachować spokój w sytuacji konfrontacji,

8. być otwarty na konstruktywną krytykę,

9. szybko oceniać fakty i podejmować właściwe decyzje,

10. cieszyć się pozytywną opinią wśród dziennikarzy.

Każdy rzecznik prasowy powinien regularnie podnosić swoje kwalifikacje na szkoleniach medialnych, warsztatach kryzysowych oraz szkoleniach z prezentacji i wystąpień publicznych.

Uczestnictwo w próbnych wywiadach przed kamerą pomaga rzecznikowi prasowemu ocenić swoje umiejętności a życzliwa krytyka i wskazówki trenera medialnego dotyczące treści i formy wypowiedzi wskazują co i jak poprawić.

Publiczność

Styl i forma wypowiedzi rzecznika prasowego są ważne, ale nic nie zastąpi treści.

Autorzy półminutowej reklamy telewizyjnej nadawanej w czasie największej oglądalności długo pracują nad głównym przesłaniem. Podobnie należy podchodzić do każdego wywiadu dla mediów.

Podstawą przygotowania do wystąpienia w mediach jest opracowanie trzech kluczowych komunikatów i przećwiczenie odpowiedzi na pytania jakie może zadać reporter. To wymaga dokładnego poznania zainteresowań, poglądów i wiedzy ludzi, do których będzie mówił rzecznik.

Oto 10 porad ułatwiających komunikację z mediami:

1. Przygotuj do wywiadu trzy najważniejsze punkty (coś co mają zapamiętać czytelnicy, słuchacze lub widzowie). Jeśli masz ich więcej, zostaw resztę na następny wywiad.

2. Zastanów się jakie pytania może zadać reporter. O co media pytają w podobnych sytuacjach? Co chciałbyś wiedzieć gdybyś był klientem swojej firmy? Przećwicz odpowiedzi na te pytania.

3. Każdą odpowiedź zaczynaj od konkluzji – potem wytłumacz dlaczego tak uważasz.

4. Nie okłamuj reportera ani nie wprowadzaj go celowo w błąd.

5. Nie mów ani za dużo ani za mało. Jeśli powiesz mniej, zawsze możesz coś dodać. Jeśli powiesz za dużo, nie możesz tego wycofać.

6. Nigdy nie mów reporterowi czegoś o czym nie chcesz przeczytać w gazecie, usłyszeć w radiu lub zobaczyć w telewizji. Reporter może wykorzystać wszystko, co mu powiesz.

7. Nie oceniaj pytań reportera. Nie ma pytań lepszych i gorszych. Wszystkie są dobre, bo jesteś dobrze przygotowany do wywiadu.

8. Jeśli nie możesz odpowiedzieć na pytanie reportera, wytłumacz dlaczego, na przykład podaj podstawę prawną.

9. Jeśli się pomylisz, od razu skoryguj pomyłkę.

10. Jeśli czegoś nie wiesz, przyznaj się do tego. Powiedz kiedy zdobędziesz brakujące informacje i przekaż je reporterowi zgodnie z obietnicą.

Wygląd osobisty

To jak rzecznik prasowy prezentuje się w mediach nie może przesłaniać tego, co mówi. Wygląd i zachowanie mogą jednak zwiększyć lub zmniejszyć jego wiarygodność. Oto podstawowe zasady dotyczące wyglądu i ubioru:

1. Ubierz się konserwatywnie.

2. Dla mężczyzn najlepszy jest ciemny garnitur (ale nie czarny) i gładka koszula (jasno niebieska lub écru). Dla pań ciemna klasyczna garsonka i jasna bluzka.

3. Skarpetki długie zakrywające łydki. Rajstopy bez szwów i wzmocnień na palcach i piętach.

4. Żadnej rzucającej się oczy biżuterii i ozdób.

5. Kieszenie bez kluczy i bilonu.

6. W ważniejszych wystąpieniach używaj delikatnego matowego makijażu ukrywającego niedoskonałości cery.

7. Nie używaj szkieł fotochromatycznych lub okularów słonecznych.

Język ciała

Zawodowi aktorzy potrafią wykorzystać język do ciała do pokazania swoich emocji. Doświadczony rzecznik prasowy też wie jak pokazać emocje za pomocą głosu, gestów i mimiki.

Oto przykłady gestów i zachowań, które budują zaufanie i zwiększają wiarygodność:

1. Patrz w oczy.

2. Pochyl się na krześle lub fotelu trochę do przodu.

3. Wysłuchaj uważnie każdego pytania do końca.

4. Słuchaj co mówią inni.

5. Patrz na reportera kiedy zadaje pytanie.

Oto przykład gestów i zachowań, które pokazują zdenerwowanie, lęk lub niechęć:

1. Siedzenie ze ściśniętymi nogami.

2. Skrzyżowanie nóg w kostkach pod krzesłem.

3. Stopa schowana za łydkę.

4. Mocno zaciśnięte dłonie.

5. Zaciśnięte usta.

6. Nienaturalny śmiech.

7. Kurczowe trzymanie się poręczy krzesła, fotela lub stołu.

8. Bawienie się długopisem.

9. Stukanie palcami o blat stołu.

10. Zgarbiona sylwetka.

Oto ruchy pokazujące zniecierpliwienie lub dyskomfort:

1. Siedzenie z nogą założoną na nogę i "kopanie w powietrze".

2. Kręcenie się na krześle.

3. Przewracanie oczami.

Oto ruchy oczu pokazujące znudzenie lub przyznanie się do winy:

1. Patrzenie na sufit.

2. Odwracanie oczu od publiczności.

3. Spoglądanie w okno.

4. Zamykanie oczu.

5. Spuszczanie wzroku.

Radzenie sobie ze stresem

Odrobina stresu przed wystąpieniem publicznym lub wywiadem dla mediów jest zupełnie naturalna. Poziom zdenerwowania jest odwrotnie proporcjonalny do przygotowania.

Jak sobie radzić ze stresem?

1. Wykonaj kilka ćwiczeń relaksacyjnych (zrób trzy głębokie oddechy, rozluźnij mięśnie, policz od 20 do 1).

2. Lekkie zdenerwowanie wyzwala adrenalinę, która z kolei dodaje energii.

3. Potraktuj lekki stres jako sygnał gotowości do działania, na przykład rozpoczęcia prezentacji lub wywiadu dla mediów.

Pytania do rzecznika prasowego po wywiadzie dla mediów

Czy:

1. ______ zrobiłeś wszystko, co sobie zaplanowałeś?

2. ______ przekazałeś trzy kluczowe komunikaty?

3. ______ kontrolowałeś przebieg wywiadu?

4. ______ mówiłeś prawdę?

5. ______ zachowałeś spokój?

6. ______ unikałeś pułapek zastawionych przez reportera?

7. ______ kontrowałeś mowę ciała?

8. ______ wysłuchałeś uważnie każdego pytania do końca?

9. ______ odpowiedziałeś na wszystkie pytania?

10. ______ unikałeś zawodowego żargonu?

11. ______ odpowiadałeś krótko na pytania reportera?

12. ______ prostowałeś nieprawdziwe informacje?

13. ______ nie kłóciłeś się z reporterem?

14. ______ budowałeś reputację wiarygodnego rzecznika prasowego?

15. ______ reporter umówił się od razu na kolejny wywiad?

Jeśli jesteś zainteresowany szkoleniem medialnym dla rzeczników prasowych, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.

PS. Zobacz też "Test skuteczności rzecznika prasowego".

czwartek, 19 stycznia 2017

Dlaczego zostałem trenerem medialnym

Jednym z głównych powodów dlaczego w 2000 roku zostałem trenerem medialnym było rozczarowanie efektami pracy innych trenerów. Na szkoleniach dominowały wykłady i prezentacje. Nie zawsze w programie były ćwiczenia wystąpień przed kamerą.

Zauważyłem brak połączenia programów szkoleń ze strategią komunikacyjną firmy klienta (prawda, że najpierw trzeba ją mieć) oraz codziennymi sytuacjami i zachowaniami w pracy. Nie może być tak, że to, co się dzieje i o czym się mówi na szkoleniu bardzo się różni od tego, czym żyje firma.

Dobre szkolenie medialne zmienia zachowanie – a to prowadzi do zmiany nastawienia. Zachowanie można zmieniać tylko na ćwiczeniach. Dlatego na naszych szkoleniach stawiamy na odgrywanie ról, symulacje i gry komunikacyjne. Teoria jest ograniczona do minimum. Większość materiałów uczestnicy otrzymują przed szkoleniem.

Wśród trenerów medialnych przeważają byli dziennikarze. Ja też zaliczam się do tej grupy. Pracowałem ponad 10 lat w Polskim Radiu i TVP. Zostałem trenerem medialnym, bo wiem jak pracują media elektroniczne w odróżnieniu od trenerów, którzy albo wcale nie pracowali w mediach albo pracowali tylko w prasie.

Przygotowując strategie komunikacyjne dla swoich klientów uczulam ich na to jak ważny jest w wywiadzie dla mediów dobór słów, porównań i przykładów – wszystko musi być przekazane w zrozumiałym kontekście i podporządkowane nadrzędnym celom biznesowym.

W mediach pracuje coraz więcej młodych reporterów bez praktyki w wywiadach z szefami firm. Bywa, że brak doświadczenia nadrabiają młodzieńczą brawurą i zadają zaczepne pytania lub – na odwrót – są nieśmiali i gubią się w pytaniach. Szkolenie medialne musi przygotować do kontaktów także z takimi reporterami.

Na szkoleniu medialnym uczymy rzeczników prasowych rozpoznawania momentów kiedy należy przestać mówić. To prawda, że milczenie w mediach nie zawsze jest złotem. Ale z drugiej strony, lepiej na początek powiedzieć mniej i później coś dodać niż powiedzieć jedno słowo za dużo. Nadmiar informacji wywołuje zamieszanie i zmniejsza kontrolę nad przebiegiem wywiadu.

Nie wszyscy trenerzy rozumieją, że osoby, które przychodzą na szkolenia medialne niekoniecznie muszą kochać występy w mediach. Nawet niektórzy aktorzy nie przepadają za wywiadami dla mediów – a co dopiero eksperci, analitycy, inżynierowie, lekarze, nauczyciele, itd. Dobry trener uczy jak rozpoznawać objawy stresu i pokazuje jak sobie z nim radzić.

Zauważyłem też, że czasem drobna korekta stylu komunikacji (na przykład poprawa kontaktu wzrokowego) wywołuje dużą pozytywną zmianę, którą można wykorzystać nie tylko w kontaktach z mediami, na przykład w prezentacjach, wystąpieniach publicznych i rozmowach ze współpracownikami.

Konkluzja

Złe szkolenie medialne jest kosztem, stratą lub karą. Dobre szkolenie jest inwestycją, która przyniesie korzyści, satysfakcję i zysk.

Media są żarłoczną i bezwzględną bestią. Jeżeli uważasz, że dasz sobie radę w każdym kontakcie z mediami, powodzenia. Jeśli jednak zrobisz jakiś błąd, życzę, żeby kolejka w urzędzie pracy nie była długa.

Jeśli jesteś zainteresowany szkoleniem medialnym, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.

Kontakt

Nazwa

E-mail *

Wiadomość *