1. Każdy obywatel, zgodnie z zasadą wolności słowa i prawem do krytyki, może udzielać informacji prasie. Nikt nie może być narażony na uszczerbek lub zarzut z powodu udzielenia informacji prasie, jeżeli działał w granicach dozwolonych prawem.
2. Krytyka prasowa została uznana za działanie społecznie pożądane i wyłączające przestępczość czynu. Prawo prasowe nie definiuje pojęcia "krytyki prasowej" – należy kierować się regułami znaczeniowymi języka potocznego.
3. Dziennikarz nie może być ukarany za napisanie nieprawdy, jeśli miał ważne powody, by sądzić, że podaje fakty. Nie musi też udowadniać, że działał w interesie publicznym.
4. Dziennikarz nie ma obowiązku realizować linii programowej redakcji, w której pracuje. Może odmówić publikacji materiału prasowego jeśli wprowadzone przez redakcję zmiany podważają sens jego wersji.
5. Publikujący materiał krytyczny obowiązany jest do zamieszczenia opinii i odpowiedzi krytykowanych. Skrytykowana instytucja czy osoba zawsze mogą zażądać udowodnienia postawionych im zarzutów.
6. Sprostowanie jest obecnie jedyną formą reakcji na publikacje w mediach. Musi być rzeczowe i odnosić się do faktów. Nie może przekraczać dwukrotnej objętości tekstu prasowego, którego dotyczy ani zajmować więcej niż dwukrotność czasu, jaki zajmował kwestionowany fragment relacji w mediach elektronicznych (radio i telewizja).
7. Tajemnica dziennikarska podlega ochronie prawnej. Dziennikarz nie ma obowiązku podawania źródła informacji. Nie wolno na przykład przesłuchiwać dziennikarza na okoliczność kim są jego informatorzy – z tajemnicy może go zwolnić jedynie sąd.
8. Dziennikarz nie może odmówić osobie udzielającej informacji autoryzacji cytowanej wypowiedzi. Rozmówca musi powiedzieć zaraz po udzieleniu wypowiedzi czy skorzysta z tego prawa. W przypadku dzienników i serwisów internetowych czas na autoryzację wynosi 6 godzin od otrzymania przez wypowiadającego się zapisu jego słów, a w przypadku czasopism - 24 godziny.
9. Gdy dziennikarz omawia wypowiedź swojego rozmówcy, a nie cytuje jej, nie ma obowiązku autoryzacji. Jeżeli wypowiedź została już wcześniej opublikowana w prasie, procedura autoryzacji również nie obowiązuje. Dziennikarz, który (mimo braku autoryzacji) opublikuje wypowiedź identyczną ze słowami wypowiedzianymi przez rozmówcę, nie może być ukarany.
10. Prowadzący serwis WWW nie odpowiada za cudze wpisy, gdyż komentarze umieszczane przez użytkowników portalu internetowego nie są materiałem prasowym.
Więcej szczegółów na naszych szkoleniach medialnych.
