środa, 21 czerwca 2017

21 słownych forteli rzeczników prasowych

Rzecznik prasowy, który nie chce odpowiedzieć na pytanie reportera, prowadzi z nim prostą grę. Bez względu na pytanie stara się w odpowiedzi skierować rozmowę na inny tor – bezpieczny i wygodny.

Oto ulubione fortele słowne rzeczników prasowych w wywiadach dla mediów. Każdy ma oczywiście więcej wariantów, ale o nich mówimy na naszych szkoleniach medialnych. Wszystkie pasują do jednej z czterech kategorii:

1. Odwrócenie uwagi. Ulubiona sztuczka prestidigitatorów. Chodzi o skupienie uwagi publiczności na nieistotnym szczególe (wszyscy patrzą w lewo) i wykonaniu właściwego manewru (po prawej). Wszystko z twarzą pokerzysty i dużą dawką dezynwoltury (patrz punkt 21.).

2. Gra słowem. Unik polega na zastąpieniu kluczowego słowa z pytania reportera innym wyrazem, na przykład porażkę zastępuje się wyzwaniem, katastrofę wypadkiem, wypadek incydentem, itd. Nowe dobrze dobrane słowo zmienia percepcję i stosunek do tematu.

3. Wykorzystanie medium. Prosta sztuczka w telewizji polegająca na powtórzeniu pytania reportera własnymi słowami powoduje, że widzowie zapominają o co dokładnie pytał i skupiają się na tym jak to pytanie powtórzył rozmówca. Widz daje się łatwo manipulować, bo dla niego najważniejsza jest ostatnia myśl – szybko zapomina co było wcześniej.

4. Więcej czasu na odpowiedź – dwie minuty lub trzy. Doświadczeni rzecznicy kiedy nie chcą odpowiedzieć na pytanie w programie na żywo (zdając sobie sprawę z ograniczeń czasowych) zaczynają mówić bez końca. Nie zwracają uwagi na interwencje reportera i kolejne pytania. Mówią i mówią – licząc, że tak dotrwają do końca wywiadu.

Oto 21 przykładów jak to wygląda w praktyce rzeczników prasowych:

1. Proszę powtórzyć pytanie.

Cel: Zyskanie na czasie, zniechęcenie widzów, zachęta do zmiany pytania.

2. Nie rozumiem do końca pytania. Jeśli chodzi o to, żeby...

Cel: Zmiana kontekstu pytania i przejście do odpowiedzi na wygodniejsze pytanie.

3. To zależy od...

Cel: Wybór dowolnego faktu lub zewnętrznego czynnika i skupienie się w odpowiedzi na tym elemencie.

4. To zupełnie inny temat. W tej sprawie najważniejsze jest to, żeby...

Cel: Zwrócenie uwagi na dogodny wątek lub aspekt sprawy.

5. Nie można zapomnieć o tym, co wydarzyło się wcześniej. Wszystko zaczęło się kiedy...

Cel: Zagadanie reportera w odpowiedzi na pytanie szczegółowe.

6. Zanim odpowiem na to pytanie chciałbym zwrócić uwagę na jeden ważny szczegół...

Cel: Zagadanie reportera w odpowiedzi na pytanie ogólne.

7. Odnoszę wrażenie, że...

Cel: Przejście do przygotowanej odpowiedzi lub kluczowego komunikatu.

8. O ile dobrze pamiętam...

Cel: Przejście do przygotowanej odpowiedzi lub kluczowego komunikatu.

9. Nie przypominam sobie tego. Spójrzmy na to inaczej...

Cel: Przejście do przygotowanej odpowiedzi lub kluczowego komunikatu.

10. Nie mam o tym tak bogatej wiedzy jak pan / Nie mam takich doświadczeń, ale słyszałem, że...

Cel: Podważenie autorytetu rozmówcy i wzmocnienie swojej pozycji oraz przejście do bardziej wygodnego tematu lub wątku.

11. To się zmienia, ponieważ...

Cel: Zwrócenie uwagi na inny szczegół.

12. Czasem tak właśnie się dzieje, ale...

Cel: Podważenie autorytetu rozmówcy i/lub podważenie tezy z pytania.

13. To nie jest pytanie, na które można odpowiedzieć tak lub nie.

Cel: Ucieczka od odpowiedzi na pytanie zamknięte i przejście do przygotowanej odpowiedzi lub kluczowego komunikatu.

14. Nie dzielmy włosa na czworo i nie bawmy się w słowa. Chcę jasno powiedzieć, że...

Cel: Przejście do przygotowanej odpowiedzi lub kluczowego komunikatu.

15. Musimy wiedzieć dlaczego tak się dzieje. Na przykład...

Cel: Wprowadzenie nowego wątku.

16. Skupmy się na konkrecie...

Cel: W odpowiedzi na pytanie ogólne.

17. Jeśli spojrzymy na całość, to widać, że...

Cel: W odpowiedzi na pytanie szczegółowe.

18. Podzielmy to pytanie na kilka części...

Cel: Odpowiedź na najbardziej wygodny punkt z pytania.

19. Nie, to nie jest tak.

Cel: Podważenie tezy z pytania: "To zależy od punktu widzenia", "Nie chcę się o to spierać, ale..." , "Nie mogę zgodzić się z tezą, że..."

20. Nie mogę o tym teraz mówić, ponieważ...

Cel: Ucieczka od odpowiedzi, z wyjątkiem sytuacji kiedy prawo zabrania udzielenia konkretnych informacji.

21. Powiem to tak...

Cel: Całkowite zignorowanie niewygodnego pytania.

Jak zawsze chętnie usłyszę przykłady z Twoich doświadczeń w kontaktach z mediami. Napisz o tym w komentarzu.

Jeśli jesteś zainteresowany szkoleniem medialnym, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.

wtorek, 6 czerwca 2017

Magiczna sztuczka w wywiadzie dla mediów

Gdybym powiedział, że potrafię skłonić Cię do zadania mi pytania, na które czekam prawdopodobnie powiedziałbyś, że to niemożliwe. Albo że nie wierzysz w magiczne sztuczki.

Wyobraź sobie, że słuchasz wywiadu w radio. Gość programu mówi: "Zrobiliśmy badania czytelnictwa książek wśród młodzieży i jeden z wyników bardzo nas zaskoczył."

Tylko bardzo nieuważny (i mało rozgarnięty) dziennikarz nie zapyta: "Co to takiego?" Doskonale wie, że słuchacze też chcieliby to wiedzieć.

Dziś rano słyszałem właśnie coś takiego w radiowej Trójce. "Tę aplikację można także zastosować w innych urządzeniach." Dziennikarz nie mógł tego zignorować słowami: "To nieważne. Porozmawiajmy teraz o czymś ciekawszym."

Technika podsuwania następnego pytania pokazuje, że nie jesteś skazany w wywiadzie na łaskę dziennikarza. Musisz jednak przygotować i przećwiczyć kilka wyrażeń. Tak jak w szachach – trzeba myśleć kilka ruchów do przodu.

Zamiast czekać na kolejne pytanie powiedz coś, co zachęci dziennikarza do zapytania o szczegóły. Na przykład "W jakich urządzeniach można wykorzystać tę aplikację?"

Oto kilka przykładowych wyrażeń z naszych szkoleń medialnych, które mają zachęcić dziennikarza do zapytania o szczegóły:

1. "Główną przyczyną agresji wśród kibiców nie jest to, co można przeczytać w Internecie."

2. "Większość firm uważa, że powinny skupić się na zwiększeniu sprzedaży. Ale z naszych analiz wynika coś zupełnie innego."

3. "To, co ustaliliśmy po kilku latach badań całkowicie zmienia myślenie o ochronie klimatu."

4. "To jeszcze jeden mit. Prawda jest o wiele bardziej szokująca."

5. "Tak myśli większość. Ale my mamy dowody, że jest inaczej."

Można oczywiście mówić, że dziennikarz ma swój plan wywiadu i nie pozwoli sobą kierować. Ale dobrzy dziennikarze nie trzymają się sztywno listy pytań i jeśli usłyszą coś ciekawego, zaskakującego lub zabawnego, chętnie pójdą tym tropem.

Mam nadzieję, że to, co napisałem o podpowiadaniu dziennikarzowi pytań zechcesz wykorzystać w następnym wywiadzie. Ale na koniec mam jeszcze jedną niespodziankę: to, co przeczytasz w następnym artykule całkowicie zmieni Twoje myślenie o komunikacji rzeczników prasowych z mediami...

Kontakt

Nazwa

E-mail *

Wiadomość *