Niektórzy rzecznicy prasowi nie rozumieją, że takie pytania celowo są formułowane w sposób prowokujący odpowiedzi, których potem mogą żałować. Schemat tych pytań jest łatwy do zidentyfikowania. Skoro tak, to i obrona przed atakiem nie powinna być trudna.
Sekret polega na umiejętności rozpoznania takiego pytania i odpowiedzi, która zneutralizuje agresję, zaczepkę lub pułapkę.
Jak w tenisie - nie możesz prawidłowo odbić podkręconej piłki jeśli nie widzisz, z której strony leci.
Rzecznik prasowy nie może się zdenerwować lub oskarżać mediów; może być skuteczny tylko kiedy jest aktywny, otwarty, a to, co mówi jest w zgodzie z tym jak to robi. Relacje z dziennikarzami w globalnej wiosce wymagają znajomości zasad medialnej gry i metod obrony przed "podstępnymi" pytaniami:
A. Czy pan/pani kłamie?
B. Wielowarstwowe tendencyjne pytania.
C. Ataki osobiste ("Naprawdę nie chciałabym o to pytać, ale cała Polska zastanawia się czy/dlaczego/kiedy...?")
Oto kilka odpowiedzi na takie pytania:
A. Czy pan/pani kłamie?
1. "Moje słowa opierają się na faktach i prawdzie. Chętnie przedstawię więcej informacji, które rozjaśnią sytuację i pozwolą rozwiać wątpliwości." (Podaj informacje zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą.)
2. "Możemy spierać się o ten szczegół jeszcze przez chwilę, ale moim zdaniem nie warto kruszyć kopii o to czy to trwało dwie czy trzy godziny. Według mojej wiedzy to było bliżej..."
3. "Nawet jeśli tak to zostało zrozumiane, to być może nie to miałem na myśli. Chodzi mi o to, że...")
4. "Wiem, że to wygląda na to, że mówimy o dwóch różnych rzeczach. To może być dla nas trochę frustrujące. Spróbuję więc wyjaśnić istotę problemu."
B. Wielowarstwowe tendencyjne pytania - na przykład, pięć pytań z rzędu, wszystkie z tezą.
1. "Usłyszałem serię pięciu pytań." Powtórz je i powiedz, "Zacznę od odpowiedzi na pytanie..." (Wybierz pytanie, na którym Ci najbardziej zależy lub które jest najłatwiejsze.)
2. "Mam wrażenie, że pyta pan/pani... Nic na tym świecie nie jest idealne, ale na pewno mogę przedstawić na ten temat kilka faktów."
3. "Mam wrażenie, że pyta pan/pani... Moim zdaniem, udało nam się poprawić kilka rzeczy, na przykład..."
Kiedy skończysz daj głos innym dziennikarzom. Jeśli pytań nie będzie, możesz wybrać dowolne pytanie z listy i zakończyć, "Myślę, że czas teraz dać szansę zadania pytania innym dziennikarzom."
C. Atak osobisty
Jeśli w treści pytania jest ukryty na przykład, zarzut braku odpowiedzialnej reakcji w obliczu kryzysu, możesz powiedzieć, "Jesteśmy odpowiedzialnymi, uczciwymi ludźmi i robimy wszystko, aby ocenić szkody, znaleźć przyczynę, chronić pracowników i ich rodziny oraz sprawić, żeby to już nigdy się nie powtórzyło."
Jeśli atak ubrany jest w miłe, ciepłe i grzeczne słówka sparafrazuj treść pytania:
1. "Wygląda na to, że pyta pan/pani..."
2. "Odnoszę wrażenie, że chce pan/pani wiedzieć... ale tak naprawdę chodzi o to kto/co/ile/dlaczego..."
3. "To pytanie jest trochę skomplikowane i niezrozumiałe. Wygląda na to, że dotyczy... podam więc przykład, który pozwoli lepiej zrozumieć..."
4. "Nie zgadzam się z tym założeniem. Uważam, że..."
Konferencja prasowa nie jest najlepszym momentem na rozpoznanie stylu zadawania pytań przez dziennikarza. To praca do wykonania wcześniej. Dużo wcześniej. To część działań prewencyjnych służących ograniczeniu liczby nieprzyjemnych niespodzianek.
Na przykład. Pracuję obecnie dla firmy komputerowej, która BYĆ MOŻE zorganizuje konferencję prasową na temat zakończenia sporu prawnego z byłym klientem. Konferencja odbędzie się za kilka tygodni lub wcale. Ale już teraz wiemy, których dziennikarzy zaprosimy, którzy będą nam przychylni, którzy niechętni, którzy raczej nie przyjdą, ale chętnie przeczytają informacje pisemne. Wiemy też, że w redakcjach rotacja pracowników jest duża i lista kontaktów medialnych musi być regularnie aktualizowana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz